W sobotę 23 stycznia 2016 roku o godz. 12:00

w siedzibie Bractwa w Warszawie, ul. Patriotów 247 

odbyła się kolejna Uroczystość Patriotyczna Bractwa. 

Uroczystość zorganizował

i przewodniczył jej Wielki

Mistrz Bractwa gen. bryg.

Ryszard Murat herbu Murat.

Jako mistrz ceremonii

uroczystość prowadził

ppłk Jacek Pastuszka herbu Past, Komandor Siódmej Komandorii Bractwa

w Warszawie.

Wielki Mistrz Bractwa

Ryszard Murat poinformował,

że Uroczystość - z uwagi na

jej charakter i uczestników -

rozpocznie się

hymnami narodowymi. 

Uroczystość rozpoczęto

polskim hymnem narodowym.

Ze względu na naszą tradycję

Polsko-Tatarską oraz obecność

osób o korzeniach tatarskich, 

odegrano hymn tatarski,

dokładnie Tatarów Krymskich.

Wielki Mistrz Bractwa Ryszard Murat

otworzył uroczystość i serdecznie powitał

zgromadzonych.

Podkreślił, że wielką radość sprawia mu

przybycie tak dostojnych gości.

Następnie Wielki Mistrz Bractwa Ryszard Murat

przedstawił współczesnego polskiego poetę narodowego

Kazimierza Józefa Węgrzyna herbu Węgrzyn

i poprosił go o wygłoszenie

jednego ze swych patriotycznych wierszy.

Portret poety Kazimierza J.Węgrzyna.

   Kazimierz Józef Węgrzyn

jest współczesnym polskim poetą narodowym,

autorem wierszy o tematyce patriotycznej i religijnej. 

Ma lat 68 i mieszka w pięknej miejscowości Istebna

u źródeł królowej polskich rzek Wisły. Autor

kilkudziesięciu tomów wierszy patriotycznych i religijnych.

Główny nurt jego poezji nawołuje do mobilizacji

i podjęcia walki o Wielką, Wolną i Niepodległą Polskę.

Jego wiersze odnoszą się do najżywotniejszych wartości

Narodu i Państwa Polskiego. Swą treścią i dramaturgią

są zbliżone do utworów Cypriana Kamila Norwida.

W związku z tym jest nazywany współczesnym Norwidem.

MY DO DZISIAJ NOSIMY
CZARNĄ BIŻUTERIĘ
 

W kolejną rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego

nie pytaj czy krew powstań była nam potrzebna
czy to było marzenie szaleństwo czy sny
czy to podszept zdrajcy pocałunek śmierci
czy potrzebne były krzyże niewola i łzy

bo ta krew i te krzyże i ta pamięć i łzy
to jest nasza tożsamość i Narodu dusza
klękaj przed tą pamięcią przed Krzyżem Ojczyzny
niech cię ta pamięć do miłości zmusza

więc mówię Panie ufnie gorzki polski pacierz
chociaż trudno mi wołać przez knebel cenzury
przez zimny mur pogard poprzez wrzawę kłamców
przez obojętność świata i trend koniunktury
 

nasza wolność jak opłatek jak marzenie krucha
wciąż łamana w imię Twoje Wszechmogący Panie !
wraca do nas poraniona kruszy się nam w rękach
zanim w krzyżach oraz w sercach naszych pozostanie

więc nie pytaj czy krew powstań była nam potrzebna
bo to na niej dziś wyrasta świadomość Narodu
w testamencie układanym z ofiar oraz walki
podpalanym nienawiścią Wschodu i Zachodu
 
dziś jak Norwid musimy być sługami Prawdy
i wołać o tę prawdę która nas wyzwoli
czas kłamców niech zostanie pod gruzem historii
to wspomnienie nieszczęścia klęski i niewoli… 

Powstanie Styczniowe nie było zimowym spacerem
konną przejażdżką przez białe ośnieżone pole
nie myśliwską wyprawą po dymiący bigos
lecz teatrem gdzie grywa się śmiertelne role

jeśli jesteś Polakiem to i dziś Cię bolą
odmrożone ręce i pokrwawione nogi
to i dzisiaj niespokojnie spoglądasz na wschód
bo jeszcze nie zarosły rany tamtej drogi

bo ciągłe jeszcze dzwonią w pamięci kibitki
i słychać w sercu ostry krótki poświst bata    

całą historię przecież wciąż niesiemy w sobie
po drogach które wiodą przez nikczemność świata

rzucasz ciężkim bluźnierstwem na groby i krzyże
wykrzykując pogardliwie obce słowo racji
zdradziłeś Boga Honor i Ojczyznę
otulony dziś ciepłym kłamstwem demokracji

i sprzedałeś Ojczyznę jak ci z Targowicy
za niebieski fotel złotych gwiazdek próchno
a nam oczy do dzisiaj wśród polskich pacierzy
gdy mówimy o Polsce od rozpaczy puchną

bo przecież odrąbana połowa Ojczyzny
krwawi nadal w pamięci tych co tam zostali
zostawieni na pastwę zakłamanych racji
zapisani krzyżami wśród sybirskiej dali

my do dzisiaj nosimy czarną biżuterię
przekazywaną nadal polskim testamentem
przecież ciągle nieszczęście niewoli nas rani
przecież wciąż słowo Polska i wolność są święte

i będziemy je nieśli z godnością i dumą
wbrew szyderstwu głupców w imię Twoje Panie
aż dojdziemy do miejsca gdzie Ojczyzna wolna
będzie naszej miłości spełnionym zadaniem

Następnie

przedstawione

zostały obecne

sztandary i buńczuki.

Przedstawienie sztandaru Kapituły Polskiej Bractwa Świętego Stanisława.

Podczas Uroczystości rolę chorążego pełnił ppłk

Henryk Hrabia Wierzchucki

herbu Wierzchucki, komandor Pierwszej Komandorii

Bractwa Łosice.

Przedstawienie sztandaru Zarządu Głównego

Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej

i Byłych Więźniów Politycznych w Warszawie, który reprezentował jego prezes

wiceprezes Henryk Leopold

Jerzy Książę Kalinowski

herbu Kalinowa.

Podczas Uroczystości

rolę chorążego tego sztandaru pełnił Mariusz Łuszcz, prezes Fundacji Liga Obrony Terytorialnej.

Przedstawienie buńczuka (tatarskiego symbolu władzy) emira Ryszarda Murzy Murata

z cesarskiego rodu Czyngis-chana i władców imperium Złotej Ordy, specjalnego daru od Narodowego Centrum Kultury Tatarów RP w Gdańsku.

Podczas Uroczystości rolę chorążego pełnił ppłk Andrzej Robert Baron Janczak herbu Pająk z Warszawy, komandor Komandorii Bractwa Lwowskie Puhacze Warszawa.  

Przedstawienie sztandaru Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej

i Byłych Więźniów Politycznych w Zwoleniu, który reprezentował partyzancki kombatant

ppłk Mieczysław Stępień

ps. "Sęk" ze Zwolenia. 

Podczas Uroczystości

rolę chorążego tego sztandaru pełnił Tomasz Dowjat, wiceprezes Fundacji

Liga Obrony Terytorialnej.

   Rolę ceremonialnego gospodarza uroczystości - na prośbę Wielkiego Mistrza Bractwa Ryszarda Murata - pełniły damy z rodzin głów naszego państwa - Rzeczypospolitej Polskiej: 

• dr Maria Bożena Mościcka-Wesołowska herbu Ślepowron z rodziny Prezydenta RP prof. Ignacego Mościckiego i Komandor Piątej Komandorii naszego Bractwa w Warszawie;
• dr Antonina Danuta Komorowska herbu Korczak z rodziny Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego i Komandor Czwartej Komandorii naszego Bractwa w Warszawie.

Dr Maria Bożena Mościcka-Wesołowska

herbu Ślepowron, lekarz weterynarii,

wieloletni pracownik naukowy (specjalizacja: transfuzjologia, immunologia, chirurgia transplantacyjna, mikrochirurgia)

w instytutach naukowo-badawczych

i w Polskiej Akademii Nauk,

komandor Piątej Komandorii

Bractwa w Warszawie.

Pochodzi z rodziny Prezydenta RP

prof. Ignacego Mościckiego,

światowej sławy uczonego

(chemika) i wynalazcy. 

Dr Antonina Danuta Komorowska

herbu Korczak, doktor nauk przyrodniczych, wieloletni pracownik naukowy (specjalizacja: immunologia, biologia molekularna, chemia doznań smakowych) w placówkach

naukowo-badawczych w Warszawie,

działaczka opozycji w latach 1981-90

i więzień polityczny, komandor Czwartej Komandorii Bractwa w Warszawie.

Pochodzi z rodziny Prezydenta RP

w latach 2010-2015

   Bronisława Komorowskiego.  

Gen. bryg. Grzegorz Krystian Sobczyński herbu Kozerski,

lat 63, z Gdyni, emeryt, działacz Związku Piłsudczyków RP,

od kilkudziesięciu lat instruktor spadochroniarstwa,

Komandor Drugiej Komandorii w Gdyni.

Gen. bryg. Władysław Janusz Obara

herbu Obara-Krymski, lat 74, ze Starachowic, emerytowany oficer WP, były starszy wykładowca Wojskowej Akademii Technicznej

w Warszawie, były dyrektor Zawodowej Estrady Wojskowej „Radar”, poeta i publicysta, redaktor naczelny wydawnictwa „Ars Pro Memoria”

i wydawca czasopisma kulturalno-literackiego

o tej samej nazwie, zastępca Naczelnego

  Komendanta Polskich Drużyn Strzeleckich. 

Ppłk Zbigniew Murza Żurowski herbu Żurowski-Kłos,

lat 63, z Warszawy, z rodziny o korzeniach tatarskich,

posiada tatarski tytuł książęcy Murza, emerytowany

żołnierz zawodowy, członek Komendy Głównej „WiN” -

Zrzeszenia Oficerów i Żołnierzy Oddziałów Partyzanckich „Wolność i Niezawisłość”,

członek Prezydium Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego,

dyrektor Biura Zarządu Głównego Związku Kombatantów RP i Byłych

 Więźniów Politycznych, komandor Dziewiątej Komandorii w Warszawie.

Ppłk Henryk Hrabia Wierzchucki herbu Wierzchucki,

lat 66 z Łosic, wiceprzewodniczący

Głównego Sądu Honorowego Bractwa,

Komandor Pierwszej Komandorii Bractwa  w Łosicach.

Ppłk Andrzej Robert Baron Janczak

herbu Pająk, lat 67, z Warszawy,

lotnik – żołnierz 26 Eskadry Lotnictwa Łącznikowego, historyk, publicysta

i pisarz, autor ponad 200 artykułów

i 12 książek na temat lotnictwa, wydanych w łącznym nakładzie ponad milion egzemplarzy, Komandor Komandorii Lwowskie Puhacze w Warszawie.

Po prawej: okładki niektórych książek

Andrzeja Roberta Barona Janczaka.

Witold Szirin Stanisław Baron Michałowski herbu Poraj-Jasieńczyk,

lat 76, z Michalina koło Warszawy, pochodzący z rodziny o korzeniach tatarskich.

Absolwent Politechniki Warszawskiej w dziedzinie spawalnictwa, ekspert z zakresu

rurociągów, budowniczy (nadzorował budowy) instalacji naftowych w wielu krajach:

Iraku, Iranie, Jordanii, Sudanie, Nigerii, Libii, ZSRR i Kanadzie. Redaktor naczelny

czasopisma „Rurociągi”, ekspert w dziedzinie geopolityki paliwowo-energetycznej

 i analityk geopolityki energetycznej. Podróżnik (po wszystkich kontynentach,

zwłaszcza ukochanej przez niego Azji), dziennikarz, pisarz i publicysta,

autor wielkiej liczby artykułów prasowych oraz ponad 20 książek, muzułmanin.
Tytuł Barona otrzymał w 1813 roku od Cesarza Francuzów Napoleona

jego przodek Józef Nikodem Michałowski, major 2-go Pułku Nadwiślańskiego,

za zasługi wojenne odznaczony Krzyżem Legii Honorowej i Orderem Virtuti Militari.

Baron Truong Anh Tuan herbu Truong,

lat 56, z Hanoi w Wietnamie, przedsiębiorca,

od 25 lat właściciel firmy Dong Nam w Warszawie,

prezes Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Wietnamczyków

w Polsce, lider stylu walki Vinh Xuan w Polsce, posiadacz

wysokiego stopnia mistrzowskiego 6 dan, Komandor

Tajsko-Wietnamskiej Komandorii w Warszawie.

Mąż księżniczki Krittiki Baronowej Manoch-Truong

herbu Truong z Bangkoku w Tajlandii, z arystokratycznej

rodziny tajskiej (przedstawionej wcześniej).

Dr Monika Jadwiga Bieniek,

z Krakowa, pochodząca z rodziny o dużych tradycjach patriotycznych, doktor nauk humanistycznych o specjalności filologia klasyczna, w 2009 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim obroniła pracę doktorską

pt. „Ideał chrześcijanina w świetle pism Tertuliana” (pisarza z II wieku). Aktywna działaczka polityczna i patriotyczna.

Nauczyciel akademicki – w Jagiellońskim Centrum Językowym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Elżbieta Bogacka,

z Warszawy, śpiewaczka operowa.

Ukończyła  konserwatorium muzyczne

oraz odbyła stypendium  we Francji.

Występuje  głównie na scenach operowych 

w Niemczech, Austrii oraz Francji.

Jest wykładowcą akademickim na

muzycznych studiach podyplomowych.

Ppor. Jan Brud,

lat 65, z Krakowa, z zawodu projektant,

b. pracownik Akademii Górniczo-Hutniczej

w Krakowie, obecnie rencista, działacz

WiN – Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” Stowarzyszenia Społeczno-Kombatanckiego, organizator Drugiej Komandorii w Krakowie. 

   Ppłk Jacek Bogdan Chmielewski herbu Chmielewski, lat 66, z Warszawy, poligraf, właściciel Oficyny Drukarskiej, z zamiłowania myśliwy i fotograf, Komandor Dziesiątej Komandorii w Warszawie.

   Jego córka Marta Rudnik herbu Chmielewski, z Warszawy, z wykształcenia psycholog, dyrektor w Oficynie Drukarskiej.

St. chor. Henryk Deluga herbu Metalowe Serce, lat 82, z Radomia, emerytowany żołnierz zawodowy.

Artur Henryk Denisiuk,

lat 45, z Warszawy, bombardier wojsk przeciwlotniczych, instruktor Karate Tsunami, posiadacz mistrzowskiego stopnia

2 dan i tytułu sensei

(jap. „mistrz – nauczyciel”). 

Mjr Stanisław Drab,

lat 84, z Wilczego Ługu

w Powiecie Zwoleńskim, kombatant BCh ze słynnego zgrupowania „Ośki”, prezes

Koła Związku Kombatantów RP

i Byłych Więźniów Politycznych w Gminie Kazanów w Powiecie Zwoleńskim. 

Mecenas ppor. Edward Dulewicz, lat 68, z Łodzi, prawnik - adwokat, prowadził Kancelarię Prawną „Edex”

w Łodzi, działacz społeczny

i polityczny.

Chor. Jan Grzebielucha,

lat 49, z Gdyni, emerytowany żołnierz zawodowy, służył

na okrętach podwodnych Marynarki Wojennej. 

Ppor. Krystian Herncisz

herbu Herncisz, lat 37, z Otwocka, reżyser filmowy,Komandor Komandorii

w Otwocku, przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej Bractwa.

   Jego żona Monika Herncisz

herbu Herncisz, z Otwocka,

pracownik Służby Zdrowia.

Damian Jędrzejewski, lat 78,

z Warszawy, właściciel i prezes firmy SUNTEX, twórca i właściciel wielkiego prywatnego Muzeum Sztuki Orientalnej, w którym skupił imponujące zbiory sztuki z Chin, Indii, Indochin i Afryki Zachodniej.

Ppor. Stanisław Kowal,

lat 65, z Gdyni, emerytowany żołnierz zawodowy, weteran Wojska Polskiego, brał trzykrotnie udział (w latach 1983, 1989 i 1990) w misjach pokojowych ONZ w Syrii, obecnie pracownik lotniska wojskowego w Babich Dołach, działacz społeczny

i patriotyczny.

Mjr pil. inż. Andrzej Kwiatkowski, lat 65,

z Radomia, emerytowany oficer Wojska Polskiego, znakomity fotograf, wykonawca publikacji Bractwa - fotoalbumów

z uroczystości patriotycznych.  

Mec. Grzegorz Łopata,

lat 37, prawnik, radca prawny, właściciel

Kancelarii Prawnej ARS LEGIS w Warszawie. Wykładowca akademicki, autor licznych

publikacji prawniczych, między innymi

podręcznika dla osób, które pierwszy

raz trafiły lub trafią do więzienia.

Krzysztof Markiewicz,

lat 50, z Truskawia, sekretarz Zarządu Środowiska „Grupa Kampinos” Armii Krajowej w Światowym Związku Żołnierzy AK.

Ppłk Aleksander Nowak herbu Reduta,

lat 72, z Wrocławia, przedsiębiorca, budowniczy

kilku wielkich obiektów, między innymi Cementowni Górażdże oraz mostu przez Odrę w Opolu, aktywny działacz polityczny, Komandor Pierwszej Komandorii Bractwa we Wrocławiu.

Kmdr por. Marek Józef Olczykowski herbu Kotwa,

lat 49, z Gdyni, emerytowany żołnierz, służył w elitarnej jednostce „Formoza” w Gdyni przez 20 lat,

od 30 lat honorowy dawca krwi, prezes Zarządu Rejonowego PCK w Gdyni, komandor Czwartej Komandorii w Gdyni.

Por. Kazimierz Jerzy Pietrasiewicz herbu Leliwa,

lat 63, z Gdyni, emerytowany żołnierz zawodowy, służył na okrętach Marynarki Wojennej, obecnie

także pływa, ale na statkach handlowych.

  
Jego syn ppor. Krzysztof Sebastian Pietrasiewicz herbu Leliwa, lat 40, z Gdyni, uzyskał specjalistyczne wykształcenie w zakresie eksploatacji okrętów, obecnie oficer Straży Granicznej, służy na jednostkach pływających Straży Granicznej.

Ppor. Ewa Popiołek herbu Sowa,

z Warszawy, ekonomistka, prezes wielu firm handlu międzynarodowego, uczestniczka międzynarodowych kongresów i sympozjów, propagatorka osiągnięć Polski na arenie międzynarodowej, promotorka polskiej kultury i sztuki, wyszukuje i utrwala pamiątki o dokonaniach polskich emigrantów, którzy z poświęceniem propagowali polską kulturę i nasz język ojczysty poza granicami Rzeczypospolitej, komandor Komandorii Warszawskie Sowy.

Ppłk Marian Stachera,

lat 88, ze Zgierza, kombatant partyzancki

ps. „Mściciel”, najpierw AK, a później WiN w rejonie świętokrzyskim pod dowództwem Antoniego Hedy ps. „Szary”, w 1947 roku skazany na karę 3 lat więzienia, działacz

kilku organizacji patriotycznych.

Ppłk Mieczysław Stępień, lat 88, ze Zwolenia, kombatant partyzancki AL i BCh, uczestnik szeregu bojów partyzanckich, między innymi bitwy pod Ciepielowem we wrześniu 1943 roku, słynnego przejścia przez front pod Chotczą w 1944 roku,

oraz jedynego w czasie okupacji zestrzelenia przez partyzantów niemieckiego samolotu.

Ppłk Tomasz Sulik

herbu Asztom, lat 60

z Warszawy, pracownik Instytutu Badawczego Opakowań, Komandor Szóstej Komandorii

 w Warszawie.

Kmdr Paweł Szczepanik herbu Żagiel,

lat 56, z Gdyni, emerytowany żołnierz zawodowy, wiele lat służył w Marynarce Wojennej, działacz Związku

 Piłsudczyków RP. 

Kazimierz Józef Węgrzyn herbu Węgrzyn, lat 68, z miejscowości Istebna u źródeł Wisły,

polski poeta narodowy. Autor kilkudziesięciu tomów wierszy patriotycznych i religijnych.

 Ze względu na treść i dramaturgię jego wierszy w środowiskach patriotycznych

nazywany jest współczesnym Norwidem.

Jego żona Mirosława Węgrzyn herbu Węgrzyn, pracownik Służby Zdrowia.

Ppor. Maria Teresa Wiącek-Wielebnowska,

z Krakowa, pochodzi

z patriotycznej rodziny partyzantów AK i WiN, kontynuuje te tradycje jako działaczka Zrzeszenia WIN Wolność

i Niezawisłość. 

Zbigniew Wroński, lat 63, z Warszawy, pracownik Centrali Polskiego Radia

w Warszawie, posiadacz mistrzowskiego stopnia 1 dan i tytułu sensei

(jap. „mistrz nauczyciel”) Karate Tsunami.

   Następnie prowadzenie Uroczystości przejął ppłk Jacek Pastuszka herbu Past i powiedział:

   Witam serdecznie zgromadzonych i dziękuję za powierzenie mi zaszczytu prowadzenia dzisiejszej uroczystości.

   Pozwólcie, Szanowni zebrani, że przedstawię jeszcze gospodarzy naszego spotkania.

Jego Wysokość Ryszard Murza Murat

i jego małżonka Renata Murat.

rodu Czyngis-chana i władców imperium

Złotej Ordy, przywódca Tatarów polskich

linii chrześcijańskiej, Wielki Mistrz Bractwa, prezes Polskiej Federacji Dalekowschodnich Sztuk i Sportów Walki, posiadacz

najwyższego stopnia mistrzowskiego

w sztukach walki 10 dan. Jest jedyną

osobą w Polsce, która ma sądownie

przyznane prawo do używania tytułu

Wielkiego Księcia.

   
Renata Murat, także o korzeniach tatarskich, posiadaczka mistrzowskiego stopnia 2 dan.
 

Od lewej:

admirał Henryk Leopold Jerzy Murza Książę Kalinowski herbu Kalinowa, który przypiął odznaczenie, chorąży buńczuka ppłk Andrzej Robert Baron Janczak herbu Pająk, właściciel buńczuka emir Ryszard Murza Wielki Książę Murat herbu Murat i Witold Szirin Stanisław Baron Michałowski  herbu Poraj-Jasieńczyk.

   Buńczuk jest symbolem władzy u Tatarów. Łączy funkcje sztandaru, buławy, berła i włóczni.

   Składa się z drzewca z metalowym emblematem, którego poszczególne elementy mają głębokie symboliczne znaczenie.

   Ozdobiony jest włosiem z końskiego ogona, symbolizującym witalność, siłę, odwagę, mądrość i urodę konia, który od najdawniejszych czasów był najwierniejszym towarzyszem człowieka w bojach.

   Buńczuk symbolizuje władzę i gotowość do walki. Często spotykany u Tatarów znak półksiężyca nie jest wcale - jak się niektórym błędnie wydaje - oznaką islamu, lecz pradawnym symbolem stałej gotowości do walki, nawet w nocy (którą uosabia półksiężyc).

   Buńczuk u Tatarów służył do oznaczania miejsca pobytu władcy lub wodza (zatykany był przed namiotem - zwyczaj ten przejęli od nich Turcy Osmańscy) i wydawania przez niego sygnałów oddziałom w trakcie bitwy. Z tego względu buńczuk dzierżył wyłącznie najbardziej zaufany dostojnik, zwykle drugi w kolejności po władcy (lub wodzu). Buńczuk dzierży więc tylko jedna osoba, zawsze stojąca pół kroku po jego prawej stronie.

   Zwyczaj używania buńczuka przeszedł także do Polski jako oznaka najwyższej władzy wojskowej - hetmańskiej (np. Jan Sobieski bez buńczuka nie ruszał na wojnę). Później buńczuków zaczęły używać poszczególne pułki polskiej jazdy. Od nazwy buńczuk powstały w języku polskim wyrazy pochodne, np. buńczuczny (inaczej: dumny, silny, nieustraszony).

Herb Akszak

 gen. bryg. Jerzy Dżirdżis Murza Kniaź Szahuniewicz

Liderzy Tatarów RP dwóch bratnich linii:

linii muzułmańskiej - Jerzy Szahuniewicz

i linii chrześcijańskiej - Ryszard Murat.

Ilustracja przedstawiająca bitwę pod Grunwaldem z niemieckiej kroniki Diebolda Schillinga Starszego (Diebold Schilling dem Älteren) z 1483 roku. Po lewej stronie (ukazującej wojska wrogie Krzyżakom)

na pierwszym planie są wyeksponowane

postaci głównie wojowników tatarskich

w charakterystycznych nakryciach głowy.

Ilustracja przedstawiająca bitwę pod Grunwaldem z niemieckiej kroniki Diebolda Schillinga Młodszego (Diebold Schilling dem Jüngeren) z 1515 roku. Po prawej stronie (ukazującej wojska wrogie Krzyżakom) obok czerwonej chorągwi oznaczającej wojska polskie wyeksponowano żółtą chorągiew na oznaczenie tatarskich wojsk Złotej Ordy

(stąd złoty - żółty kolor sztandaru).

Niemiecka mapa,

przedstawiająca pierwszą i decydującą

fazę bitwy pod Grunwaldem na podstawie

źródeł krzyżackich. Na górze w schematyczny

 i niezbyt precyzyjny sposób ukazano upozorowany odwrót oddziałów tatarskich

 i wybicie nad strumieniem wojsk najgroźniejszego lewego skrzydła

krzyżackiego. Te najważniejsze

i straszliwe w skutkach zmagania

odbyły się nieopodal wsi Tanneneberg

(pol. Stębark) i właśnie z tego powodu wszystkie źródła krzyżackie i niemieckie

bitwę tę zgodnie określają jako

bitwę pod Tannenbergiem.

   Przodek Ryszarda Murata, stryj wspomnianego chana Dżelal-ed Dina, o charakterystycznym dla Tatarów imieniu Murat (w języku tatarskim oznacza ono obiekt marzeń, czyli to, o czym człowiek marzy: sukces, sławę, władzę, bogactwo, potęgę), który zapoczątkował w Polsce rodzinę o tym nazwisku, także uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem, na czele oddziału tatarskiego, o którym wspomina nawet Jan Długosz w swej kronice.

   Był to oddział tatarski, stanowiący specjalną straż przyboczną króla Władysława Jagiełły, a pod Grunwaldem walczył w składzie wojsk Królestwa Polskiego (a nie litewskich czy tatarskich).

Na ilustracji typowi wojownicy tatarscy -

słynny obraz Aleksandra Orłowskiego

pt. "Tatarzy na koniach".

   Za zasługi, w tym również pod Grunwaldem, i jako osobie pochodzącej z cesarskiego rodu Czyngis-chana, król Jagiełło nadał owemu Muratowi (niezależnie od jego tatarskiego herbu – tamgi) polski herb w postaci orła, który później umieszczono na pomniku rozstrzelanych bohaterów w Kolonii Zbędowice (przodków Ryszarda Murata) i który widnieje w herbie naszego Bractwa. 

Wielki Mistrz Bractwa Ryszard Murat

pokazuje dr Antoninie Danucie Komorowskiej

i dr Marii Bożenie Mościckiej-Wesołowskiej 

pomnik na cmentarzu w Kolonii Zbędowice, który wzorowany był na nagrobku

z rodzinnego grobu jego rodziny Murat.

Widoczny na tym pomniku wizerunek orła nadany został przez króla Władysława Jagiełłę (jako uzupełnienie rodowego tatarskiego herbu - tamgi) jego przodkowi o imieniu Murat

z cesarskiego rodu Czyngis-chana, który przybył wówczas do Polski ze Złotej Ordy.

tamga - tatarski

herb rodziny Murat,

który Jagielle przypominał orła

orzeł nadany przodkowi

rodziny Murat przez

króla polskiego

Władysława Jagiełłę

ten sam orzeł

na pomniku przodków Ryszarda Murata

w Kolonii Zbędowice

ten sam orzeł

w herbie Bractwa

opisywane

odznaczenie

   Przy tej okazji prowadzący uroczystość ppłk Jacek Pastuszka herbu Past poinformował, że sławny autor słynnej powieści „Krzyżacy”, w której opisał bitwę pod Grunwaldem, Henryk Sienkiewicz herbu Oszyk był również pochodzenia tatarskiego.

   Aktualny 2016 rok ogłoszony został „Rokiem Sienkiewicza”, dla uczczenia 100-nej rocznicy śmierci pisarza.

   Nasze Bractwo aktywnie włączy się do uroczystości rocznicowych, a w Woli Okrzejskiej na Lubelszczyźnie, gdzie urodził się Sienkiewicz, odbędzie się uroczystość naszego Bractwa z wręczeniem potomkom pisarza nominacji na stopień generała brygady, który pośmiertnie przyznał temu tatarskiemu rodakowi Wielki Mistrz Bractwa Ryszard Murat.  

   O terminie tej uroczystości członkowie Bractwa zostaną poinformowani na stronie internetowej i zwyczajowymi zaproszeniami.

   Dygresja: akt pośmiertnej nominacji na stopień generała brygady dla Henryka Sienkiewicza herbu Oszyk jest trafnym przeciwieństwem planowanego przyznania pośmiertnie przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę stopnia generała brygady szpiegowi i zdrajcy Ryszardowi Kuklińskiemu (o korzeniach żydowskich).

   Henryk Sienkiewicz (1846-1916) wielokrotnie wypowiadał się, że wielkim zaszczytem byłoby dla niego przywdzianie munduru polskiego żołnierza, choćby szeregowca. Nie doczekał tej chwili.

   Bezspornie jednak jego niedościgłe przez nikogo innego zasługi w zakresie budzenia świadomości narodowej i patriotycznej polskiego narodu, w pełni uzasadniają przyznanie mu od razu stopnia generała. 

Oszyk - tatarski herb rodziny Henryka Sienkiewicza.
Łuk z trzema strzałami symbolizuje gotowość do walki

i tatarską skuteczność, kotwica symbolizuje moc

i potęgę, zaś łabędź symbolizuje dumę i urodę.

   Ponadto prowadzący uroczystość ppłk Jacek Pastuszka herbu Past poinformował, że  w kwietniu 2016 roku na Pomorzu odbędzie się inna uroczystość związana z polskimi Tatarami: odsłonięcie z udziałem władz państwowych pomnika sędziego Kryczyńskiego.

   Inicjatorem odsłonięcia tego pomnika jest działacz naszego Bractwa gen. bryg. Jerzy Dżirdżis Murza Kniaź Szahuniewicz herbu Akszak, przywódca Tatarów polskich linii muzułmańskiej i Komandor Tatarsko-Polskiej Komandorii Bractwa w Gdańsku.

   Leon Najman Mirza (inaczej Murza) Kryczyński (1887-1939) herbu Radwan był słynnym polskim historykiem i prawnikiem o korzeniach tatarskich. Pełnił funkcje sędziego i wiceprezesa Sądu Okręgowego w Gdyni.

   W dniu 11 listopada 1939 roku (w rocznicę niepodległości Polski) został przez Niemców rozstrzelany w miejscowości Piaśnica Wielka koło Wejherowa.

   Tam też, w miejscu jego śmierci i pogrzebania, odsłonięty zostanie wspomniany pomnik. Na uroczystość tę zapraszamy wszystkich członków Bractwa, zwłaszcza z Komandorii z Wybrzeża.

   We wspomnianej miejscowości Piaśnica Wielka Niemcy rozstrzelali ponad 12 tysięcy najwybitniejszych polskich patriotów z Pomorza Gdańskiego.

   Był to mord większy niż w Katyniu, a jednak – w przeciwieństwie do Katynia – „zapomniany” z przyczyn politycznych.

Herb Radwan

Leona Najmana

Mirzy Kryczyńskiego.

   Potem odbyło się wręczenie Orderu Św. Stanisława. Order ten, mający rangę Królewską, zawsze wręczany jest jako pierwszy, przed innymi odznaczeniami. 

   Uwaga: prawo do nadawania tego Królewskiego Orderu zostało przyznane przez Sąd Wielkiemu Mistrzowi naszego Bractwa, a nadawany może być tylko osobom legitymującym się Patentem Szlacheckim.

   Order wręczył Jego Wysokość admirał Henryk Leopold Jerzy Książę Kalinowski, jako Kanclerz Światowej Kapituły Orderu Św. Stanisława i Wielki Admirał naszego Bractwa.

   Z kolei Akt Nadania Orderu jako dokument potwierdzający otrzymanie tego prestiżowego odznaczenia wręczył Wielki Mistrz Bractwa, Jego Wysokość Ryszard Murza Wielki Książę Murat, który na podstawie sądowego przywileju nadaje wymieniony order.  

   Order Świętego Stanisława Klasy II – Krzyż Komandorski z Gwiazdą otrzymali:

• płk Henryk Jerzy Kościński herbu Rogala, Komandor Trzeciej Komandorii w Gdyni,
• por. Kazimierz Jerzy Pietrasiewicz herbu Leliwa, Marszałek Trzeciej Komandorii w Gdyni.

   Order Świętego Stanisława Klasy IV – Krzyż Kawalerski otrzymali:

• ppor. Jan Piotr Brud z Krakowa,
• kmdr por. Marek Józef Olczykowski herbu Kotwa, Komandor Czwartej Komandorii w Gdyni.

   Na uroczystości trzy osoby otrzymały najbardziej prestiżowe odznaczenie kombatanckie: Za Zasługi dla Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego VIRTUTI MILITARI Kombatantów Wojska Polskiego.

   Wręczył je polski bohater wojenny, Jego Wysokość admirał Henryk Leopold Jerzy Książę Kalinowski, jako Prezes Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego VIRTUTI MILITARI Kombatantów Wojska Polskiego.

   Odznaczenie to otrzymały następujące osoby:

• chor. Jan Grzebielucha z Gdyni,
• mec. Grzegorz Łopata z Warszawy,
• por. Kazimierz Jerzy Pietrasiewicz herbu Leliwa z Gdyni.

Odznaczenie Za Zasługi dla SKOW VIRTUTI MILITARI otrzymuje:
chor. Jan Grzebielucha z Gdyni.

Odznaczenie Za Zasługi dla SKOW VIRTUTI MILITARI otrzymuje:
mec. Grzegorz Łopata z Warszawy.

Odznaczenie Za Zasługi dla SKOW VIRTUTI MILITARI otrzymuje: 

Na uroczystości kilka osób otrzymało

prestiżowe odznaczenie kombatanckie:

Za Zasługi dla Stowarzyszenia Kawalerów

Orderu Wojennego KRZYŻ GRUNWALDU Kombatantów Wojska Polskiego.

   Wręczył je polski bohater wojenny, Jego Wysokość admirał Henryk Leopold Jerzy Książę Kalinowski, jako Prezes Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego KRZYŻ GRUNWALDU Kombatantów Wojska Polskiego.

   Odznaczenie otrzymały następujące osoby:

• ppłk Andrzej Robert Baron Janczak herbu Pająk z Warszawy,
• ppor. Stanisław Kowal z Gdyni,
• ppor. Ewa Popiołek herbu Sowa z Warszawy,
• ppor. Maria Teresa Wiącek-Wielebnowska z Krakowa.

Odznaczenie Za Zasługi dla SKOW KRZYŻ GRUNWALDU otrzymuje: 

Odznaczenie Za Zasługi dla SKOW KRZYŻ GRUNWALDU otrzymuje: 

Odznaczenie Za Zasługi dla SKOW KRZYŻ GRUNWALDU otrzymuje: 

Odznaczenie Za Zasługi dla SKOW KRZYŻ GRUNWALDU otrzymuje: 

Na uroczystości

dwie osoby otrzymały

prestiżowe odznaczenie kombatanckie:

Kombatancki Krzyż Pamiątkowy

OBROŃCOM ZWYCIĘZCOM

1939-1945.

Wręczył je polski bohater wojenny, Jego Wysokość

admirał Henryk Leopold

Jerzy Książę Kalinowski,

jako Wiceprezes Zarządu Głównego Związku Kombatantów RP

i Byłych Więźniów Politycznych.

   Odznaczenie otrzymały następujące osoby:

• ppor. Jan Piotr Brud z Krakowa,
• Marta Rudnik herbu Chmielewski z Warszawy.

Odznaczenie Kombatancki Krzyż Pamiątkowy OBROŃCOM ZWYCIĘZCOM 1939-1945 otrzymuje:

ppor. Jan Piotr Brud z Krakowa.

Odznaczenie Kombatancki Krzyż Pamiątkowy OBROŃCOM ZWYCIĘZCOM 1939-1945 otrzymuje: Marta Rudnik herbu Chmielewski z Warszawy.

Na uroczystości kilka osób otrzymało

prestiżowe odznaczenie kombatanckie:

 Krzyż Czynu Zbrojnego

Polskiej Samoobrony na Kresach

Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej.

Wręczył je Jego Wysokość admirał Henryk Leopold Jerzy Książę Kalinowski, jako wiceprezes Zarządu Głównego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych i jako osoba, która pochodzi z Kresów Wschodnich. 

   Odznaczenie otrzymały następujące osoby:

• ppłk Jacek Bogdan Chmielewski herbu Chmielewski z Warszawy,
• ppłk Zdzisław Jan Kaczmarek herbu Kaczmarek z Krakowa,
• ppłk Marek Roman Osiejewski herbu Ostoja z Warszawy,
• ppor. Dariusz Krzysztof Wichniewicz herbu Gozdawa z Warszawy.

Odznaczenie Krzyż Czynu Zbrojnego Polskiej Samoobrony na Kresach
Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej otrzymuje: ppłk Jacek Bogdan Chmielewski herbu Chmielewski

z Warszawy.

   A teraz kilka słów na temat TELEDYSKU, który zostanie zaprezentowany za chwilę.

   Teledysk ten przygotowałem wraz z płk. Jackiem Pastuszką – specjalnie jako prezent dla 90-letniego admirała Henryka Kalinowskiego, z okazji rocznicy wyzwolenia Warszawy 17 stycznia 1945 roku, w którym brał on udział.

   Nie każdy o tym wie, a w świetle pogmatwanych interesów politycznych fakty te są notorycznie wykrzywiane, że w styczniu 1945 roku Warszawę wyzwolili tylko i wyłącznie polscy żołnierze z I Armii Wojska Polskiego. Wbrew rozpowszechnianym kłamstwom w styczniu 1945 roku Warszawy nie wyzwalali żołnierze radzieccy, a tylko polscy.

   Nieprawdą też jest, jakoby Warszawa wyzwolona została bez walk i strat, jak to twierdzą różni „historycy” pseudopolscy. Niezbitymi dowodami na to są choćby dwa przykłady wydarzeń z dnia 17 stycznia 1945 roku z życia obecnego tu Henryka Kalinowskiego. Dowodzony przez niego pluton polskich saperów miał za zadanie przeprawić się przez Wisłę i zbudować most dla ciężkiego sprzętu w rejonie obecnej Wytwórni Papierów Wartościowych.

   Dwóm pierwszym żołnierzom z plutonu Henryka Kalinowskiego, którzy zeskoczyli na brzeg, niemieckie miny od razu urwały nogi, pół metra od brzegu Wisły. Świadczy to, jak bardzo Niemcy zaminowali Warszawę i brzeg Wisły i jakie tragedia spotykały polskich żołnierzy.

  
   W trakcie przeprawy i budowy tego mostu od jednego z niemieckich pocisków armatnich załamał się lód. Wskutek tego dowodzący plutonem saperów Henryk Kalinowski cały, w pełnym wyposażeniu wojskowym, wpadł w wody Wisły przy mrozie dochodzącym do minus 20 stopni. Uratował się jednak i przeżył, a nawet nie zachorował, pomimo tak wielkiego mrozu.

   Te dwa drobne przykłady wojennych wydarzeń ukazują, jakie niebezpieczeństwa czekały na polskich żołnierzy, i jak wielką wytrwałość, ofiarność i bohaterstwo musieli się wykazywać na każdym kroku, aby nie tylko przeżyć, ale jeszcze wykonać powierzone im zadania – w celu pokonania Niemców.

   Henryk Kalinowski dwukrotnie forsował Wisłę w Warszawie pod morderczym ogniem Niemców: we wrześniu 1944 roku – w trakcie Powstania Warszawskiego i w styczniu 1945 roku – w trakcie wyzwolenia stolicy.

   Później forsował jeszcze rzekę Odrę, a na zdobytym za Odrą przyczółku, który umożliwiał atak na stolicę wroga Berlin, spędził dwa tygodnie. Czas ten wspomina jako najbardziej niebezpieczny w swym życiu. O zaciekłości walk świadczy fakt, że w każdy metr kwadratowy tego przyczółka uderzyło po kilkanaście niemieckich pocisków armatnich.

27 lutego 1945 roku, w trakcie ciężkich walk

z Niemcami, Henryk Kalinowski - wraz z kolegami

z polskiej armii - uczestniczył w wielkim dziele,

mającym znaczenie symboliczne: wbiciu pod ogniem niemieckich armat pierwszego polskiego słupa granicznego nad Odrą, na historycznej granicy

Mieszka I i Bolesława Chrobrego.

Kilka tygodni później Henryk Kalinowski uczestniczył

w szturmie i zdobyciu Berlina – stolicy naszego odwiecznego wroga. To do takich jak on bohaterów szturmu Berlina i zwycięstwa nad Niemcami w maju 1945 roku odnosi się sformułowanie z pieśni, przytoczonej w teledysku:

„dawno minął tamten maj”. 

W teledysku wykorzystane zostały archiwalne fotografie, przedstawiające Henryka Kalinowskiego

w latach wojny, w trakcie rozminowania kraju, służby

w Marynarce Wojennej, pracy w Akademii Sztabu Generalnego WP oraz działalności kombatanckiej

i patriotycznej.

W teledysku zamieściliśmy także kilka fotografii, unaoczniających nieprawdopodobną tragedię Polaków – ludobójstwo z rąk ukraińskich banderowców na Kresach Wschodnich, których ofiarami padli także krewni Henryka Kalinowskiego.

Wystarczy tylko wspomnieć, że banderowcy z UPA zamordowali między innymi jego dziadka od strony matki i szereg innych krewnych, a po gnieździe rodzinnym i grobie Kalinowskich nie pozostawili

żadnego śladu.  

Pomimo takich tragedii 19-letni Henryk Kalinowski wstąpił ochotniczo w 1944 roku do I Armii WP, aby pokonać Niemców, którzy byli najważniejszymi wrogami narodu polskiego i mocodawcami banderowców z UPA.

   W teledysku przywołaliśmy dwie słynne pieśni patriotyczne:

• „Za nasz spokojny dom”,
• „Gdy Polska da nam rozkaz”.

Doskonale ilustrują działalność Henryka Kalinowskiego

i jego czyny wojenne i patriotyczne.

Pieśni te wykonuje słynny wykonawca pieśni żołnierskich Adam Zwierz, który jest spowinowacony z moją rodziną. 

Zakończenie Uroczystości

   Następnie Wielki Mistrz Bractwa Jego Wysokość Ryszard Murza Wielki Książę Murat zamykając Uroczystość złożył gratulacje odznaczonym i wyróżnionym osobom, zwłaszcza admirałowi Henrykowi Kalinowskiemu.

   Serdecznie podziękował osobom, które przyczyniły się do sprawnego przebiegu uroczystości, płk. Jackowi Pastuszce za przygotowanie zaprezentowanego teledysku, a także wszystkim, którzy zaszczycili obecnością imprezę. 

Część towarzyska:

   Bezpośrednio po zakończeniu Uroczystości zgromadzeni zaproszeni zostali na catering i część towarzyską, w trakcie której dyskutowali, wymieniali poglądy i wykonywali pamiątkowe fotografie.

Publikacja - fotoalbum:

UROCZYSTOŚĆ PATRIOTYCZNA
23 stycznia 2016 roku
Warszawa

Na temat opisanej uroczystości mjr pil. inż. Andrzej Kwiatkowski
przygotował kolejną wewnętrzną publikację Bractwa - fotoalbum pt.
"UROCZYSTOŚĆ PATRIOTYCZNA

23 stycznia 2016 roku Warszawa".

   Aby nabyć tę publikację należy skontaktować się z jej wykonawcą:

mjr inż. pil. Andrzej Kwiatowski (Radom) – tel. 606-977-490, endriu11@wp.pl 

   Po zamówieniu publikację tę przesyła pocztą na wskazany adres.

   Zapraszamy.